۲۶ ژوئن روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه

۲۶ ژوئن روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه است. با وجود قوانین بین‌المللی و کنوانسیون‌های بازدارنده برای این عمل ضد انسانی، هنوز در بسیاری از کشورهای جهان شکنجه به صورت سیتماتیک اعمال می‌شود.

در تاریخ ۲۶ ژوئن ۱۹۸۷/۶ تیر ۱۳۶۶ مجمع عمومی سازمان ملل متحد، به کنوانسیون منع شکنجه و رفتار یا مجازات خشن قدرت اجرایی داد و ۱۰ سال بعد در همان تاریخ، این روز را به منظور جلب توجه عمومی به پدیده شکنجه به عنوان روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه اعلام کرد.
کنوانسیون منع شکنجه مشتمل بر سه سرفصل و سی و سه ماده است. در ماده اول این کنوانسیون، در مورد واژه شکنجه آمده است: « واژه شکنجه، یعنی هر فعل عمدی که توسط آن درد یا صدمه شدید، اعم از جسمی یا روحی، به منظور نیل به اهدافی از قبیل کسب اطلاعات یا اقرار از قربانی یا شخص ثالث (وارد آید، یا) مجازات قربانی برای عملی که وی یا شخص ثالث مرتکب شده و یا مظنون به ارتکاب آن است، مرعوب نمودن یا اعمال فشار بر قربانی یا شخص ثالث، یا به هر علتی که (آن فعل عمدی) بر مبنای تبعیض، از هرگونه (باشد)، هنگامی که چنین درد یا صدمه ای توسط یک مأمور رسمی یا تحت نظارت وی یا با رضایت یا سکوت وی در ظرفیت رسمی اش صورت می پذیرد، بر شخص وارد گردد.»
سازمان عفو بین‌الملل در سال ۲۰۱۴ با انتشار گزارشی با عنوان « شکنجه در سال ۲۰۱۴، سی سال وعده‌های عمل نشده »اعلام کرد که « دولت‌ها در سراسر دنیا در مورد شکنجه دو رو هستند، قانونا آن را ممنوع، اما انجام آن را تسهیل می‌کنند.» عفو بین‌الملل در این گزارش به بررسی پدیده شکنجه در ۱۴۲ کشور پرداخته و به این نتیجه رسیده است که حداقل در ۷۹ کشور از ۱۴۲ کشور امضاء‌کننده کنوانسیون منع شکنجه، شکنجه اعمال می‌شود.
شکنجه در قوانین قضایی ایران به عنوان مجازات متهمان پیش‌بینی شده است و وجه قانونی به خود گرفته است. حکم شلاق از جمله مجازاتی است که روزانه در ایران برای مجازات متهمان پرونده‌های سیاسی و جزایی در نظر گرفته می‌شود.
بنیاد برومند با معرفی نقشه تعاملی احکام شلاق در ایران گزارش داده است که « در جمهوری اسلامی ایران، برای حداقل ۱۴۸ جرم مجازات شلاق مقرر شده‌است.» در ادامه این گزارش آمده است: « شلاق همچنین در بازجویی‌ها،‌ احیانا برای مجازات زندانی برای عدم اعتراف، استفاده می‌شود. در مورد زندانیان سیاسی در دهه ۱۳۶۰ شکنجه با شلاق برای اعتراف گرفتن رایج بود. بازجویان همچنان به استفاده از شلاق ادامه می‌دهند؛ بر اساس گزارش های رسیده این شکنجه بیشتر علیه زندانیان سیاسی وابسته به اقلیت های قومی و گروه های سیاسی مخالف نظام به کار می رود.»
عدالت برای ایران نیز در دو گزارش تحقیقی مستند به شکنجه‌های گسترده زندانیان سیاسی زن که در دهه‌های ۶۰، ۷۰ و۸۰ در زندان‌های جمهوری اسلامی به سر می‌بردند پرداخته است.
عدالت برای ایران: جنایت بی عقوبت؛ شکنجه و خشونت جنسی علیه زندانیان زن، دهه ۷۰ و ۸۰
عدالت برای ایران: جنایت بی عقوبت؛ گزارش اول- شکنجه جنسی زندانیان زن در دهه ۶۰
بنیاد برومند: شلاق شکنجه ای فراگیر در ایران
کانال تلگرام عدالت برای ایران را دنبال کنید

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)