اتحاد کارگران انقلابی ایران: چهارشنبه بیست و چهارم اسفند، سپیده قلیان پس از چهار سال و هفت ماه از زندان آزاد شد. سپیده در هنگام آزادی در مقابل زندان با شعار خامنه ای ضحاک می کشیمت زیر خاک، به استقبال آزادی آمد. ساعتی بعد در میانه جاده چندین اتوموبیل حامل ماموران امنیتی و لباس شخصی اتوموبیل حامل سیپده را متوقف و او را ربودند. سپیده را اکنون در بند نُهِ دویست و نه زندان اوین به بند کشیده اند. سایت اتحاد کارگران انقلابی ایران با تعظیم در برابر آگاهی، شجاعت، و جسارت انقلابی سپیده، سعی می کند نظرات تعدادی از فعالین کارگری، مدنی و کمونیست درباره سپیده، و وحشت جمهوری اسلامی از این نسل از مبارزان را انعکاس دهد. بخش اعظم این رفقا براین اعتقادند که مهم آن نیست که چه کسانی این نظرات را داشته اند، بلکه مهم این است که این نظرات با دیگران در میان گذاشته شود.
سپیده دخترِ شور، عصیان نسل جدید است. سپیده تبلور زن زندگی آزادیست. جوانی نسل ما را به یادمان می آورد، همانقدر نترس، همانقدر جان برکف.
سپیده یعنی مقاومت، یعنی مبارزه. سپیده یعنی شادی، با آن لبخند زیبا، تاج گل روی موهای افشان و پیراهن گل گلی، انگار همین الان از بزم آمده. شادی مان از رهائیش کوتاه بود، خیلی کوتاه….
بازهم با نگرانی و بغضی در گلو چشم به راهش هستیم.
دستگیری دوباره ی سپیده قلیان تنها پس از چند ساعت از آزادی او، در پی انتشار ویدیویی از او که با شهامتی غیر قابل باور، بلافاصله بعد از آزادی، همان جلوی زندان علیه خامنه ای شعار می دهد، تنها نشان از ترس و ضعف حکومت دارد.
هنوز چیزی از عفوهای زندانیان توسط «رهبر» و ژست تو خالی «بخشندگی» و «بزرگمنشی» خامنه ای نگذشته، که این دستگیری شتابزده و آن هم با این شکل رخ می دهد، که بیش از همیشه نمایشی از کوچکی و وحشت زدگی رژیم، و در راس آن خامنه ای است.
ما در عین محکومیت دستگیری سپیده قلیان و ابراز نگرانی از وضعیت او، خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط او هستیم.
دیدیم که رد کردن نظریه بقا غلط بود. هنگامی که انقلاب از راه رسید و کمبود کادرهای با تجربه ای که بتوانند سازمان فدایی را در مسیر درست هدایت کنند احساس شد، بیشتر پی بردیم که بقای یک کادر انقلابی آگاه تا چه اندازه ضروری است.
آدم هایی مثل سپیده قلیان که از یک سو از درون جنبش کارگری برخواسته اند و با جنبش کارگری از نزدیک آشنایند، و از سوی دیگر صابون استبداد به تنشان خورده است، می توانند جنبش کارگری را در مبارزه توامان علیه استبداد و سرمایه داری هدایت کنند.
شعار دادن او آنهم به آن صورت علیه شخص خامنه ای ضرورتی نداشت. جنبش کارگری به امثال سپیده قلیان در مبارزه روزمره نیاز دارد.
سپیده قلیان یک مبارزِ جنگجو و جسور است. مبارزی که هیچ خفقان، تبعیض و نابرابری را بر نمی تابد. در تمام سال‌های حبس در زندانهای مختلفِ رژیم جنایتکار، وضعیتِ وحشتناکِ زندانهایی را که به آنها تبعید شده را با جسارت و دقت به تصویر کشیده است.
سپیده قلیان دختر جوان مبارزی که بهترین سال‌های زندگی خود را در زندان گذرانده، همیشه جسارتش برای معترضان الهام بخش بوده است.
وقتی با شجاعت در هفت تپه درد و رنج کارگران را خبررسانی می کرد، همه نگاه ها به سمت هفت تپه معطوف شد و بعد از بازداشت به همراه اسماعیل بخشی و افشاگری در رابطه با سناریوی سوختهِ اعتراف گیری و شکنجه، باعث شد که دیگران هم در رابطه با شکنجه در زندان‌ها لب به سخن بگشایند.
به خاطر داریم که بلافاصله بعد از آزادی از زندان، در خیزش آبان ۹۸ هم، در پی گرانی بنزین، با چه شور و هیجانی در بین جوانان پلاکاردی را بالای سرش برد و همراهی معترضان را جلب کرد و چگونه جوانان با شعار سپیده سپیده از او استقبال کردند.
و این بار هم وقتی از زندان آزاد شد، دیدیم که زندان و تبعید نتوانسته او را بشکند. با شجاعتی تحسین برانگیز رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی را به سخره گرفت و برآشفته کرد، و چاره ای جز دستگیری مجدّد وی برای آنها باقی نگذاشت.
سپیده قلیانِ ما درست در روز آزادیش پس از چهارسال و هفت ماه زندان، -به اتهام دفاع از کارگران هفت تپه- دوباره و این بار به دلیل شعاردهی شجاعانه اش علیه خامنه ای رهبرمذهبی ی دارودستهِ غارتگرانِ نظامی و روحانی، به زندان بازگشت.
او سالهاست که همواره، و هم چنین اینبار در روز آزادیش، بدون هراس از سرنوشتی که برایش رقم خواهند زد، با سردادن فریاد عدالتخواهی برای کارگران و مردم محروم، برای آزادی بیان و تشکل آنها، و در اعتراض به نابرابری و فلاکتِ حاصل از چپاول ثروت های ملّی و استثمار وحشیانه، به طور آشکار و علنی، و نه با پنهان کاری های فرصت طلبانه، مبارزه می کند.
سپیده همواره -و از همین امروز و در هر شرایطی- در آزادی و در گرفتاری، در زندان و زیر شکنجه برای جامعه ای که باید فردا در کشور ما برقرار شود، فریاد اعتراض برآورده است. جامعه ای که در آن هرکسی بتواند آزادانه به شرایط بردگی و بندگی خود اعتراض کند و با سازماندهی نیروی خود در جهت تغییر آن به طور علنی و آشکار و در برابر چشمان همه، -حاکم و محکوم- اقدام کند.
برخی به او خرده می گیرند که می بایست با مهار احساسات و ضرورت پنهانکاری در ابراز نیّات درونی اش، -درست روز آزادیش- تداوم فعالیتش در بیرون از زندان را تضمین می کرد.
غافل از آنکه سپیده قلیان ما به نسلی از انقلابیون مدافع مردم زحمتکش و محروم تعلق دارد، که آشنا با الزامات سازماندهی ی مبارزه علنی، گسترده و آشکارِ توده ای برای تحمیل خواست و مطالبه خودشان به دشمن طبقاتی هستند، و سالهاست که در این راه مصمم به پرداخت هزینه آن هم شده اند. روندی که حالا به جنبشی وسیع، آگاه، و پیگیر و آشکار مستقل از –هم حاکمان و هم چنین از مراکز غیبی «رهبران همه چیزدان و بسیار انقلابی و حرفه ای»- تبدیل شده است. واقعیتی که به ما یادآوری می کند که اگر زمانی هم، ضرورتی برای مراکز پنهان انقلاب و یا رهبران همه چیزدان وجود داشته باشد، برای تداوم و ادامه کاری ی مبارزه ای علنی و آشکار و توده ای بوده که سپیده قلیان های ما بدوش گرفته، به پیش برده و می برند، و بهای آنرا هم پرداخته و می پردازند. مبارزه ای که همواره و هرروزه، در بیرون و درون زندان، و یا درست روز آزادی و در برابر دربِ زندان جاری بوده است، و نه برعکس آن، که اهمیت مراکز غیبی و مخفی بروجود و تداوم مبارزه علنی توده ای مقدم شمرده می شود.
سپیده قلیان زن، جوان، انقلابی، جسور، مدرن، فریاد انسانهای استثمار شده، به حاشیه رانده شده و…… روزی در روزهای خیزش آبان ۹۸ گفت عجالتا به شما یادآور می شوم که آبان ماه نشان داده که نسل های بعد با زبان دیگری با شما سخن خواهند گفت.
او با این ویژگی ها نشان داد که ازگوشه ای نشستن و تئوری انقلاب بافتن و خط قرمزهای ایدئولوژیک و به اصطلاح رادیکال ساختن، رهایی حاصل نمی‌شود.
انقلاب نیاز به جسوران و مبلغان وجنگنده خیابانی برخاسته از اردوی کار وزحمت دارد. او که آژیتاتوری استثنائی است حتی تنها و در جلوی زندان دژخیم و ضحاک زمانه آزادی و برابری را فریاد میزند وصدایش در چهار گوشه جهان طنین میندازد.
سپیده پایانِ تاریکی ی شب و آغاز صبح رهایی را فریاد میزند.
توحشی که علیه سپیده قلیان، با این خشونت و سبوعیت انجام شد، در واقع آدم ربائی بود و او را چند ساعت پس از آزادی در مسیر منزلش دزدیدند.
مشابه چنین چیزی را در رابطه با همه زندانیان سیاسی دیگر هم شاهدش هستیم. می گیرند، آزاد می کنند، دوباره می روند دنبالشان، تهدیدشان می کنند. آنان را گروگان می گیرند و دوباره به زندان می اندازند. همه این اشکال از سرکوب همیشه از سوی رژیم بکار گرفته شده است.
ویژه گی بکارگرفتن این شیوه علیه سپیده نشان از نفرت، و در حین حال ترس و کینه این رژیم از سپیده قلیانها و بویژه خود سپیده است.
سپیده قلیان دامپزشک است، دانشجوی حقوق است. او چپ و کمونیست است و مدافع و حامی کارگران هفت تپه در مبارزه متشکلشان علیه خصوصی سازی بوده و است.
سپیده در کنار اسماعیل بخشی، که همه می دانیم از کجا آمده، چه سابقه ای دارد و چقدر رژیم او را به جرم کمونیست، کارگر پیشرو بودن شکنجه کرده، و اینکه چه مبارزاتی را رهبری کرده است، ایستاده و در راستای همان اهداف با جنگندگی ایستادگی کرد و شکنجه شد. و خیلی هم بد شکنجه شد.
بعد جزء کسانی بود که بعد از اینکه از زندان آزاد شد، به افشای شکنجه در زندان پرداخت. گفت من را با زور وادار به اعتراف کردند. مرا شکنجه کردند.
سپپیده از یک منطقه ملّی میاید. بارها در خیلی از توئیت هایش شکنجه و بیعدالتی ی را که در مقایسه با دیگر زندانیان، نسبت به زندانی های عرب می شود را افشا کرده است. او جنایات رژیم را حتّی در زندان ها و در شکنجه گاه ها هم به تصویر کشیده، و این کار را هم از زاویه انقلابی و با شجاعت انجام داده است.
سپیده نقطه اتصال همه آن چیزهائی است که جمهوری اسلامی بشدّت از آنها وحشت دارد: زن است، دانشجوست، مبارز کارگری چپ است، از حقوق ملیّت ها دفاع می کند، اقرار و اعتراف گیری ماموران رژیم از زندانیان زیر شکنجه را در سطح بین المللی افشاگری کرده است، و در عین حال هیچ وقت کوتاه نیامده است.
سردادن شعارِ «خامنه ای ضحاک می کشیمت زیر خاک»، -به هر دلیلی که بوده- در هنگامه آزاد شدن از زندان و درست مقابل زندان، نشانه شجاعتی است که او دارد، و دردی است که احساس می کند. او نقطه اتصال همه دردهایی است که وجود دارند. باید این را برجسته و برای همگان گفت.
ما باید به خاطر سبوعیتی که رژیم بکار برده، و ترس و نفرتی آنها از سپیده دارند، اعلام خطر بکنیم و توجه ها را به این جلب کنیم که رژیم ممکن است بلائی سرِ سپیده بیاورد. ما باید دنیا را متوجه این خطر بکنیم.
سپیده قلیان یک عقاب است. در ارتفاعات پرواز می کند و در تمام این چهار سال و هفت ماه که در زندان سپری کرده است بر سر حرف خود ایستاده است. و نشان داده اراده ای قوی در ایستادگی در مقابل ظلم و ستم دارد. در مقابل این اراده و استواری سر تعظیم فرود می آوریم.
سپیده قلیان سمبل شجاعت، شهامت و جسارت زن ایرانی است. به جرات می توان گفت کاوه آینده ایران زن است.
زن زندگی آزادی
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.