کیهان کلهر موسیقیدان و نوازندهٔ برجستهٔ کمانچه، برای وضعیت روزهای اخیر مردم ایران متنی را منتشر کرده است:
“در خاموشی و بی‌برقی می نویسم…
در فراق کسی از خویشانم که به خاطر نبود واکسن کشته شده و نمی‌توانم حتی به رسم دلداریِ بازماندگانش در مراسم تدفین او شرکت کنم.
از همسایه‌ی افغانستانی‌ام که به در خانه آمده و می‌گوید از دختر دانشجویش در هرات بی‌خبر مانده و می‌پرسد چرا خدا رحمش به ما که غریبیم نمی‌آید! آه مادر، از من نپرس که همه‌ی ما غریبیم.
از رفیق خوزستانی‌ام که امروز برایم نوشته نکند فراموش‌مان کنی کلهر.
از رجالی که سقف معیشت بر ستون شریعت زده‌اند و قیمت جان مان را به حرام و حلال تعیین می‌کنند.
از جماعتی که در همین نزدیکی دور هم جمع شده‌اند و کف به دهان آورده بر سر و سینه‌کوبان و نعره‌زنان شهادتِ حرم طلب می‌کنند.
از بی‌خردی خیل عظیمی که اتوبان تهران کرج را به مقصد شمال بند آورده‌اند.
از بی‌پناهی هموطنانم که نام مرا زیر who تگ می‌کنند و از دنیا مدد طلب می‌کنند.
از زاگرس و بلوط‌ها و شعله‌ای که بر جانش نشانده‌اند و هر روز بر آن می‌دمند.
از کارون و هامون و زاینده‌رود و مرگ آب و فرسایش خاک و تاراج منابع و…
از ماندگی و ته‌کشیدگی پرستاری که می‌گوید برای من و همکارانم سه دقیقه ساز بزن تا بتوانیم به کار برگردیم…
چه بگویم، چه کنم،
دستم را به سوی کدام آسمان بلند کنم
که خداوندا خود فرودآ!
تا ذره ایمانم به کفر نیآلودست…”
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.