ای جهان!
دیگرلازم نیست…
مدام!
دستهایت را تاخت بزنی
دیگرعمری ازسالهایت
باقی نمانده
…………………………………..
…………………………………..
چه روزگارغریبی است
حتی نمی توانیم:
عزیزانمان رانیز…
خود دفن کنیم
آنها خود
تنهای تنها
به گورستان می روند
…………………………………
………………………………..
هرشب !
ماه را
به خاک می سپاریم
وروزنه ی امیدرا
به روی جان وجهان می بندیم
…………………………………
………………………………..
روزها
مرگ را
سرفه می کنیم
وشبها
باسرفه های مرگ
برای آرزوهای نورس مان
آخرین لالایی را می خوانیم
…………………………………..
………………………………….
خدا!
عزادارانسان
انسان عزادار خدا
خدا وانسان
هردو
درماتم واندوه جهان
………………………………..
……………………………….
تنهایی ام!
قفس ای است
به گستردگی آسمان
وروح ام پرنده ی محبوس ای است
درجهان
……………………………………
…………………………………..
امروز!
هیچ کس
باهم نیست
دوری ودوستی
فاصله های دورو
همیشه دوست داشتنی
…………………………………….
…………………………………….
روزنه ی جهان می گریست
گاه که می دید:covid 19
درنفس نفس انسانها
مرگ را می کاشت
…………………………………
…………………………………
آئینه می گریست
گفتم:
ازچه مویه می کنی
گفت:
ازاینکه می بینم
چه آرزوهای جوانی را
درآئینه ی نگاهم
باید…مدفون کنم
………………………………
………………………………
ازمرگ جهان
هیچ واهمه ای ندارم
می ترسم
تو تنهایم بگذاری
……………………………
……………………………
جهان!
غرق درتنهایی است
ومن
غرق درتنهایی خودم
…………………………………
……………………………….
جهان!
تابوتی است
ومن هرشب
درین تابوب می خوابم
………………………………..
………………………………..
جهان!
کودک گم شده ای است
که ازبی پدری ومادری
دربدسرانجامی
چه غمگین مویه می کند
……………………………..
……………………………..
جهان!
پیرمرد خسته وتشنه ای است
تشنه ی یک لیوان مردن
………………………………..
……………………………….
چه دردناک است
که درجمع بمیری و
درتنهایی
دفن ات کنند
نام ونشان داشته باشیدو
بدون نام ونشان خاک ات کنند
………………………………….
…………………………………
ای جهان!
اززمین
تا آسمان
دلتنگ اتم
…………………………….
…………………………….
جهان گناه را
پیشه ی خود کرد
تاکه سرانجام!
کووید۱۹
آمد وخانه نشین اش کرد
…………………………….
……………………………
پنجره ای مویه می کند
بهاربرگهای سبزاش را
به پائیزبی هنگام می سپارد
باغبان اذان مرگ گلهایش را سرمی دهد
وکودکی درآغوش مادر
جان می سپارد
………………………………………
………………………………………
درروزهای قرنطینه
چهارده پاکت سیگاررا
دود می کنم
هرنخ سیگاری
اندوه عزیز ازدست رفته ای را
درحلقه خلقه های دود اش
به تصویرمی کشد
……………………………………
…………………………………..
زمین چرکین است
ازاین روست…
که امروز
مرگ بی مقدمه
بدون اطلاع عزرائیل
سرزده می اید
……………………………
………………………….
جهان پیر شده است
اکنون مرگ
عصایش است
مرگ وعصا وپیری
هرسه برلب گور
……………………………
……………………………
جهان !
به کهولت خود رسیده است
عصا به دست
آخرین روزهایش را
با فرزند ناغلف اش«انسان»
پشت سرمی گذراند
………………………………
………………………………
دیشب خدارا
بخواب دیدم
که داشت
جهان رابخاک می سپرد
ومویه کنان می گفت:
باید جهانی دیگر
باید انسانی دیگر
ازنو ساخت
……………………………….
……………………………….
چه شهرشلوغ ای شده است
گورستان
با آمدن کووید۱۹
…………………………….
…………………………….
جهان!
پیش ازکووید۱۹ نیز…
چرکین وگناهکاربود
سنگ باران اش کنید
……………………………
……………………………
هرچه حنده بود
درکوچه وخیابان ها
جمع کردند
وجهان را ازازدحام مرگ لبریز
…………………………………..
………………………………….
امروز!
مرا دوست بدار
شاید فردا
من دیگرنباشم
…………………………….
……………………………
آئینه ای درز برداشت
گاه که دید:
مادری درآئینه گی اش
دیگرنیست
…………………………….
…………………………..

خالد بایزیدی (دلیر) ونکوور-کانادا

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)