یکی ازشگفتی‌های خارق العاده ج.ا.ا. که از پس از استقرارش به وضوح عیان گردید این است که درعرصه سیاست خارجی می تواند به وضوح و شجاعانه در چند جبهه بجنگد .
طبعاً و بدیهی است ، نظامی که از دل یک انقلاب سیاسی بطورکامل سربلند نکرده وقتی با جنگی ۸ ساله درگیر می شود که طرف مقابلش ازحمایت های جهانی برخوردار است و خود درتحریم بسر می برد و بعد از آن هم در جنگ هائی اینجا وآنجا شرکت دارد ؛ دراین کارزارِ بین مرگ وزندگی، کارکشته و متبحر شده است .
ج.ا.ا. ازاین توانائی برخوردار است که درکشوری که هزاران کیلومتر ازآن دور تراست ، ارتشی بسازد ، به ابر قدرتی درجنگ اش کمک های اساسی کند ، به گروه های شبه نظامی در راستای اهداف اش مساعدت کند ، به آنان که مالک الرقاب دنیا تلقی می‌شوند تفهیم کند در اطرافش نباید پرسه بزنند ، درامر انرژی اتمی اش جا داشت بطور دیپلماتیک ، نداشت غیر دیپلماتیک حتی تهدید آمیز برخورد کند ، به جنبه های نظامی کارهایش که هستی‌اش را در گرو رشد کمی وکیفی آن می‌بیند ازجمیع الجوانب بذل توجه کند …حال با این همه توانائی‌های محیرالعقول ، در شرایط تحریم های کمرشکن ، که به نوعی هدف استقلال سیاسی نظام را مدنظر دارد ; این پرسش بزرگ مطرح می شود : پس چرا در پیش برد امور مرتبط به سیاست های داخلی کشور تا این حد دچار مشکل است ؟
ازنگاهی به دور ازتعصب سیاست های نظامی و دیپلماتیک نظام در منطقه ودر جهان چه بسا جای تحسین دارد ، اما در خصوص سیاست های داخلی ازاین مزیت برخوردار نیست .
نه تنهاعلم اقتصاد (Economics) فراگرفتنی است ، بلکه زیر مجموعه آن یعنی اقتصادسیاسی (Political Economy) که در واقع یک روش مطالعه درباره پدیده های اجتماعی است هم قابل یادگیری و اجراست .
پیشرفت ها در عرصه نظامی گواه بر این مدعاست که ج.ا.ا. نه تنها ضدعلم وتکنولوژی نیست بلکه از دست آوردهای علمی و تکنولوژیک روز استفاده می کند تا دراین زمینه عقب نماند ، اما چرا در زمینه ره یافت بر وجود ارتباط میان مؤلفه‌های سیاسی و اقتصادی در شکل دادن به پدیده های اجتماعی ( که همان “اقتصادسیاسی” باشد ) پیشرفتی ندارد ؟
شرط اول رشد تولید ، رسیدگی به عوامل تولید است.کارگران و کشاورزان ستون فقرات تولیدات هستند . تجهیزات صنعتی و تاسیسات ، ابزار تولید هستند ، تامین مواد اولیه وقطعات منفصله امری واجب است ، بهبود خدمات و به خصوص صنعت حمل ونقل سرعت بخش امور هستند ،مدیریت صحیح یعنی برنامه ریزی و کنترل ، همگی لازمه ی تولید هستند. تولید ، اگر بخواهد همه جانبه پیش رود،نیاز به برقراری آرامش و امنیت نسبی درجامعه دارد . این ها الفبای کار هستند .
آن جامعه ای ایده آل است که تبعیض در آن نباشد . آن جامعه ای سالم است که حداقل تبعیض در آن وجود داشته باشد . آن جامعه ای قابل دوام است که اگر هم سرشار از تبعیض باشد ، اقلاً همه از حداقل امکانات زندگی برخوردار باشند . ما در کجا هستیم ؟
نگاهی به سیاست خارجی نظام دال براین است که در جهت استقلال کشور سعی وافر روا داشته می شود و قابل توجه است . نگاه به سیاست های داخلی : وا ویلا ! وا مصیبتا !
نگاه به قوه ی قهریه،برجی است بلند بالا که نظر انداختن به قله‌اش‌کلاه ازسرت می‌اندازد . نگاه به زندگی و اوضاع معیشت مردم ، منظری است از مغاکی هولناک وبی انتها ! … که با نگاه به درونش سرت آن چنان گیج می رود که بیم فرو افتادن و ازپا درآمدن فرا می‌رسد !
بر شمردن ندارد ! همه می دانیم !!
این دو گانگی در رفتار ، از دوگانگی ای در اندیشه سرچشمه می گیرد که با گفتار قابل رفع و رجوع نیست !
برای‌ما که”وطن”قلب اول‌ و قبر آخرمان است،قبول و تحمل این دوگانگی بسیاربسیار دشوار شده است . این دو گانگی هولناک ، نه تنها پیوند جمهوریت با اسلامیت( دین رسمی و سنتی ) را به خطر انداخته،بلکه می رود تا پیوند جمهوریت با استقلال کشور عزیزمان را نیز در آستانه گسست قرار دهد .

 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)