add
enter
TributeZamaneh
بایگانی
رضا براهنی و نامه به خمینی: شارلاتانیسم، رذالت، احساسی، یا شجاعت و صداقت؟
عمران راتب. آیا کسی عمق وجود او را شناخت؟!
ماجرای یک گفتگوی ناتمام: صدرالدین الهی و فروغ فرخزاد (با یادداشتی از مهین میلانی)
هستی و ملال، یک چرخش ناتمام
بریدند و دوختند و پوشیدند؛ شیران پنجشیر اما متکثرند در افغانستان …
فلاتِ تودرتو در “نامکتوب” مهدی موسوی‌نژاد
محسن نامجو و “آزار جنسی”
در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود
هیچ واژه‌ای مرا برگزار نمی‌کند
از داتیس تا توکا، تا ۷۵۲… و تعلیق نوستالژیران (یادداشتی بر آثار حامد اسماعیلیون)
یادداشتی بر کتاب “عقرب کِشی / ماه پیشانی” از شهریار مندنی پور
روزگار مفعولیتِ “ایاز” براهنی، دوزخی یا برزخی؟!
دیوار شده‌ام / «چشمِ» سوررئال در «عقب‌نشینیِ» قباد حیدر
“کنسرت” اما در “پایان پائیز” در دادگاه دموکراتیک مجازی
“کارگاه داستان نویسی در ونکوور” و اِخطارِ اَدمینِ فیس‌بوکِ کارگاه
تناقض در”سوژه ی نافرمانِ”اخلاقی
عمران راتب؛ فرارَوی از اراده، و برگشت جاودانی
سینا سرکانی رفت / “مردی که همیشه شاعر بود”
“شیطان وجود ندارد” نگاتیوی که خود را نفی می‌کند
اسکار ۲۰۲۰؛ بازتاب حیات وحش و خشونت برهنه جهان
اسطوره‌ی Ex-nihilo از هیچ!
«واژیسم» نانام: «همان بهتر که مرده بمانی»
گفت‌و‌گو با مهین میلانی درباره‌ی کتاب” تهران کوه کمرشکن “
قاتل و مقتول هردو قربانی عامل پنهان جنایت: سیستم تبعیض و فساد و زور
هُملِتِ (l’hommelette) گم شده، لیبیدوی سترگ در داستان ” جمهوری برژینسکی” از سعید منافی
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش چهارم
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش سوم
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش دوم
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش نخست
باربی مهاجر با نوستالژی عروسک های وطنی – در بابِ جایزه ی گُنکور به مریم مجیدی
« مطالب قدیمی تر
