add
enter
TributeZamaneh
بایگانی
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش چهارم
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش سوم
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش دوم
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش نخست
باربی مهاجر با نوستالژی عروسک های وطنی – در بابِ جایزه ی گُنکور به مریم مجیدی
یادداشتی بر خیزران خاموش اثر وحید ذاکری
یادداشت کتابفروش برای رمان «تهران کوه کمرشکن» به قلم «مهین میلانی»
در حسرتِ “اهل غرق” منیرو روانی پور؛ در دنیای پلشتی که همه چیز “چیز” است
پارادوکس «نوستالژی» در محسن نامجو
عمران راتب “دود شد و به هوا رفت”
«ایست قلبی کلمه»؛ درگذشت عمران راتب، پژوهش‌گر پرتوان و اعجاب‌انگیز فلسفه و ادبیات، در سن ۲۷ سالگی
فرخنده حاجی زاده در کجای زندگی قرار دارد؟
«آلبرایت، آلبرایت، آلبرایت! با این نام، حس و لمس می‌کنم که زنده‌ام.»
مهین میلانی: «چگونه درهم بتنیم بی آنکه اختیار از کف رود»، یادداشتی بر دو داستانِ کتاب «هفت ترانه ی شاد و غمین» از نوشا وحیدی
“خوف”ی که با قلم تصویر می‌شود / دربارۀ رمان “خوف” شیوا ارسطویی
«رفع و دفع حجاب شکستن سد ارتجاع است»
شاهِ شاهان
گاندی و نزاع مسلمان و هندو
تبحر در بازی با واژه‌ها، وسیله یا هدف…
چگونه «پولیتیکال کورکتنس» سبب پیروزی ترامپ شد
ضمیر بی‌شخص
