add
enter
TributeZamaneh
بایگانی
هیچ واژه‌ای مرا برگزار نمی‌کند
از داتیس تا توکا، تا ۷۵۲… و تعلیق نوستالژیران (یادداشتی بر آثار حامد اسماعیلیون)
یادداشتی بر کتاب “عقرب کِشی / ماه پیشانی” از شهریار مندنی پور
روزگار مفعولیتِ “ایاز” براهنی، دوزخی یا برزخی؟!
دیوار شده‌ام / «چشمِ» سوررئال در «عقب‌نشینیِ» قباد حیدر
“کنسرت” اما در “پایان پائیز” در دادگاه دموکراتیک مجازی
“کارگاه داستان نویسی در ونکوور” و اِخطارِ اَدمینِ فیس‌بوکِ کارگاه
تناقض در”سوژه ی نافرمانِ”اخلاقی
عمران راتب؛ فرارَوی از اراده، و برگشت جاودانی
سینا سرکانی رفت / “مردی که همیشه شاعر بود”
“شیطان وجود ندارد” نگاتیوی که خود را نفی می‌کند
اسکار ۲۰۲۰؛ بازتاب حیات وحش و خشونت برهنه جهان
اسطوره‌ی Ex-nihilo از هیچ!
«واژیسم» نانام: «همان بهتر که مرده بمانی»
گفت‌و‌گو با مهین میلانی درباره‌ی کتاب” تهران کوه کمرشکن “
قاتل و مقتول هردو قربانی عامل پنهان جنایت: سیستم تبعیض و فساد و زور
هُملِتِ (l’hommelette) گم شده، لیبیدوی سترگ در داستان ” جمهوری برژینسکی” از سعید منافی
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش چهارم
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش سوم
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش دوم
عمران راتب، «لکه» و «چیز جنایت‌کار» – بخش نخست
باربی مهاجر با نوستالژی عروسک های وطنی – در بابِ جایزه ی گُنکور به مریم مجیدی
یادداشتی بر خیزران خاموش اثر وحید ذاکری
یادداشت کتابفروش برای رمان «تهران کوه کمرشکن» به قلم «مهین میلانی»
در حسرتِ “اهل غرق” منیرو روانی پور؛ در دنیای پلشتی که همه چیز “چیز” است
پارادوکس «نوستالژی» در محسن نامجو
عمران راتب “دود شد و به هوا رفت”
«ایست قلبی کلمه»؛ درگذشت عمران راتب، پژوهش‌گر پرتوان و اعجاب‌انگیز فلسفه و ادبیات، در سن ۲۷ سالگی
فرخنده حاجی زاده در کجای زندگی قرار دارد؟
«آلبرایت، آلبرایت، آلبرایت! با این نام، حس و لمس می‌کنم که زنده‌ام.»
« مطالب قدیمی تر
