هایدگر از کشمکش های قدرت در برلین به خوبی آگاهی داشت. هایدگر در میان دو دسته بندی عمده در حزب نازی به فراکسیونی تعلق داشت، که شیوه های پوپولیستی را در مقابل فراکسیون دیگر مشی سیاسی خود کرده بود.