من یک آرزو دارم

آرزو دارم که چنین اتفاقی را هم یک بار در یکی از خیابان های وطنم ببینم. اگر بلافاصله بعدش هم مـُردم هیچ اشکالی نداره، فقط این روز رو ببینم که مردمی که مشغول گذران زندگی روزمره هستند، فارغ از ترس و دغدغه در خیابان به چنین موسیقی گوش دهند و هم صدا بخوانند:

ای انسان ها گرد هم آئید با هم باشید مهربان ………………………..

آن شادی توی چهره چند تا از بچه ها را می بینید که با خوشحالی ادای رهبری ارکستر را در می آورند. بنظر میرسد آنها چنان با تمام وجود این موزیک را حس می کنند که گوئی خود آن را ساخته اند.

به امید پیدایش چنین شادی در چهره کودکان ایران …………….

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)