سعید سیل آبادی
آزادی با گفتن و خواستنِ خشک و خالی بدست نمی آید مگر با مبارزه ی مدنی و هزینه کردن از زندگی. این مبارزه، جنگی است برای رسیدن به صلح و مثل همه ی جنگ ها، مبارزه در راه آزادی نیز با مخاطراتی همراه است که کوچک ترین اش زندان و تبعید است. مهدیه گلرو، بار اولش نیست که توسطِ رژیم زندانی می شود.بیرون و داخل زندان تفاوتی برایش ندارد وقتی می بیند همه ی ابعاد زندگی خصوصی و اجتماعی اش توسط حکومت تفتیش می شود و باورها و رویاهای اش مورد پرسش قرار می گیرند و جز رأی دادن به منتصبینِ حکومت، انتخابِ دیگری برای اش باقی نمی گذارند. چنین جامعه ای براستی از زندان، تنگ تر و محدودتر است و چاره ای جز فروریختن دیوارهایش نیست. دیوار هایی که هر کدام شان مثل لایه های پیاز، دیوار دیگر را أحاطه کرده اند و انسان را از حقوق انسانی اش محروم و از ماهیت انسانی اش تهی می کنند. مهدیه گلرو و دیگرانی که با زیاده خواهی های حکومت مبارزه می کنند چه هراسی از دیوارهای زندان و حصر و تبعید دارند وقتی می بینند دیوارهای نامریی دیگری با نام مذهب و قوانین ارتجاعی و حکم ولی فقیه و فتوای آیت الله ها و غیره و ذالک، پشت دیوارهای زندان و حصر قد کشیده اند؟؟ برای انسانِ آزادی خواه و دموکرات، اگر چه مطلوب تر آن است که برای تحقق ایده آل هایش، دیوارها و خطوط قرمزی را که در اطراف جامعه کشیده اند گام به گام از بیرونی ترین لایه ها به سمت مرکز به چالش بگیرد و تخریب نماید اما تحقق این رفورم و اصلاح دموکراتیک ، از یک سو به آمادگی شرایط اجتماعی و هوشیاری تک تک افرادِ جامعه و از سوی دیگر به خردمندی حاکمیت نیز بستگی دارد که متاسفانه هیج کدام از دو شرط مذکور فراهم نیست و بد تر از همه ، حاکمیت در طول سی و چند سالِ گذشته نشان داده است که نه تواناییِ فهم ضرورتِ اصلاح ساختارها را دارد و نه علاقمندِ به شنیدنِ مشاوره ها و رهنمودهای نظری وطن پرستانه را. بنابراین تنها راه باقیمانده برای مبارزانِ راه آزادی، تخریبِ دیوارها از درونی ترین لایه های آن است که بر خلافِ رفورم، شیوه ای انقلابی و ویران گر است و البته، این تنها راه و تنها انتخابی است که حاکمیت به دلیل نابخردی و لجبازی جاهلانه اش در مقابلِ مردم باز گذاشته است. برخوردهای پلیسی و امنیتی با اقلیت های مذهبی و دکراندیشان و کنشگران حقوق زنان و روشنفکران و دانشگاهیان و روزنامه نگاران و نخبکانِ جامعه و مسدود کردن گفتمان اصلاح طلبانه و پافشاری حکومت بر قوه ی قهریه که نسبت معکوسی با مشروعیت سیاسی دارد، نتیجه ای جز تخریب و فروپاشی رژیم از درون ندارد و دیوارهای زندان به عنوان نمادی از همه ی دیوارها و خطوط قرمزهای حکومت دیر زمانی است که در مقابل مبارزانِ راه آزادی، استحکام خود را از دست داده و ترک بر داشته است. مهدیه گلرو و دیکر کنشگران سیاسی و اجتماعی زندانی و در حصر، با شجاعتی که از خود نشان داده اند،از دیوارهای زندان و حصر گذشته اند و حضورشان در زندان یا حصر، باعثِ فروپاشی سایر دیوارها خواهد شد و چنان بمبِ پر قدرتی از درون ، این نظام را ویران خواهد کرد. این راهِ غیرعاقلانه و نابودگرانه ای است که جا دارد دلسوزان کشور نسبت به خطرات آن، هشدارهای لازم را به نابخردان بدهند.
مهدیه گلرو از زندان نمی ترسد!!
یکشنبه, ۴ام آبان, ۱۳۹۳
اضافه شده توسط سعيد سيل آبادي نویسنده مطلب:مطالب منتشر شده در این صفحه نمایانگر سیاست رسمی رادیو زمانه نیستند و توسط کاربران تهیه شده اند. شما نیز میتوانید به راحتی در تریبون زمانه عضو شوید و مطالب خود را منتشر کنید.

هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.